W tym artykule przeczytasz między innymi o:
- patronie ulicy
- ciekawostkach z jego życia
Luciano Pavarotti
Ur. 12 października 1935 w Modenie, zm. 6 września 2007 tamże – włoski śpiewak operowy (tenor liryczny).
Uważany za jednego z najwybitniejszych śpiewaków XX wieku. Specjalizował się w repertuarze bel canto, szczególnie w operach Belliniego, Donizettiego, Rossiniego i wczesnego Verdiego. Występował na scenach czołowych teatrów operowych świata. Dysponował głosem mocnym, o rozległej skali, sięgającej do d². Do jego repertuaru należały partie tenorowe, m.in. w Napoju miłosnym i Córce pułku Donizettiego, w Rigoletcie i Aidzie Verdiego, w Carmen Bizeta oraz w Tosce i Turandot Pucciniego. Nagrał wiele płyt oraz sfilmowano wiele oper, w których występował; w ciągu swojej kariery sprzedał ponad 100 milionów płyt.
Wielokrotnie współpracował – szczególnie dla celów charytatywnych – z gwiazdami muzyki rozrywkowej, m.in. z Bryanem Adamsem, Jonem Bon Jovi, Andrea Bocellim, Laurą Pausini, Bono i The Edge z grupy U2, Jamesem Brownem, zespołem Deep Purple, Tracy Chapman, Erikiem Claptonem, Céline Dion, Grace Jones, Brianem Eno, Enrique Iglesiasem, Eltonem Johnem, Annie Lennox, Rickym Martinem, Brianem Mayem, George'em Michaelem, Erosem Ramazzotti, Dolores O’Riordan, Darrenem Hayesem, Stingiem, Suzanne Vegą, Caetano Veloso i Zucchero.
Życiorys
Rodzina i edukacja
Urodził się 12 października 1935. Był synem Fernando Pavarottiego i Adeli z domu Venturi. Otrzymał imię w hołdzie Lucii, zmarłej córki swojej babki, Giulii Venturi, która zajmowała się Luciano i jego młodszą o pięć lat siostrą, Gabrielą, kiedy ich rodzice pracowali – ojciec był piekarzem, a matka pracowała w manufakturze tytoniowej. Dorastał w kamienicy przy ul. Giardini na przedmieściach Modeny . W 1943 wskutek działań wojennych przeprowadził się z rodziną do Gargallo niedaleko Capri.
Zafascynował się muzyką poważną dzięki ojcu, który zapoznał go z twórczością artystów, takich jak Beniamino Gigli, Giovanni Martinelli, Tito Schipa i Enrico Caruso. Po obejrzeniu występu Gigliego w Modenie zapragnął zostać śpiewakiem operowym. Dorabiał jako chórzysta w operze – był tenorem. Był śmiałym i pewnym siebie dzieckiem, chętnie spędzał czas w towarzystwie sąsiadów i często śpiewał dla nich na podwórzu, przygrywając sobie na mandolinie. Kiedy miał pięć lat, rozpoczął naukę gry na gitarze. Jako dziecko śpiewał w chórze kościelnym, do którego należał także jego ojciec. W 1947 zachorował na zatrucie krwi i pozostawał w śpiączce, ale – mimo niskich rokowań – po siedmiu dniach wyzdrowiał.
Uczył się śpiewu u Luigia Bertazzoniego i partytury u Leone Magiery, który w późniejszych latach był akompaniatorem na jego koncertach. Po ukończeniu nauki w Scuola Magistrale w 1955 podjął studia wokalne w Modenie u profesora Arriga Poli, a dwa i pół roku później – po wyjeździe Poli do Japonii – rozpoczął naukę u profesora Ettore Campogallianiego w Mantui, u którego szkolił się przez kolejne cztery lata. Dorabiał, pracując jako nauczyciel i asystent wychowawcy w szkole podstawowej oraz agent w firmie ubezpieczeniowej.
Życie prywatne
30 września 1961, po ośmiu latach narzeczeństwa, ożenił się z nauczycielką Aduą Veroni (ur. 21 lutego 1936), z którą miał trzy córki: Lorenzę (ur. 26 października 1962), Cristianę (ur. 8 sierpnia 1964) i Giulianę (ur. 9 stycznia 1967). Z żoną zajmował się kupnem nieruchomości w Modenie. Mieszkał w Saliceta San Giuliano na peryferiach Modeny. W 1974 kupił letnią rezydencję w Pesaro. W 1996 ujawnił, że jest związany ze swoją młodszą o 35 lat sekretarką Nicolettą Mantovani, dla której porzucił żonę, czym wywołał skandal obyczajowy. Ślub pary odbył się 13 grudnia 2003 w teatrze w Modenie.
Był silnie uduchowiony i religijny. W połowie lat 60. mierzył się z depresją, spowodowaną m.in. jego otyłością.
W grudniu 1975 przeżył wypadek samolotu TWA lecącego z Nowego Jorku do Lugano, który prawie rozbił się podczas lądowania na lotnisku Malpensa.
Napisz komentarz
Komentarze