Przejdź do głównych treściPrzejdź do wyszukiwarkiPrzejdź do głównego menu
sobota, 14 grudnia 2024 05:18
Reklama

Patroni białołęckich ulic #11 - ojciec i syn Cieślewscy

Ulica Cieślewskich to jedna z ulic na Białołęce. Więcej informacji kim są patroni ulicy w jedenastej edycji Patronów białołęckich ulic.
  • Źródło: wikipedia
Patroni białołęckich ulic #11 - ojciec i syn Cieślewscy

W tym artykule przeczytasz m.in.: 

  • o ulicy,
  • kim są jej patroni

Tadeusz Cieślewski (ojciec)

ur. 22 października 1870 w Warszawie, zm. 27 czerwca 1956 tamże) – polski artysta malarz.

Życiorys

Urodził się w rodzinie Franciszka i Matyldy z Kopczyńskich. Ukończył IV Gimnazjum w Warszawie. Studiował w Szkole Rysunkowej w Warszawie pod kierunkiem Wojciecha Gersona i jego ucznia Jana Kauzika. W latach 1895–1896 studiował w Paryżu w Académie Vitti oraz u Edmonda-François Aman-Jeana i Raphaëla Collina. W 1900 odbył podróż do Włoch, studiował w Akademii Rzymskiej. W 1904 współzałożył stowarzyszenie Sztuka i Rzemiosło. Od 1906 był członkiem Towarzystwa Zachęty Sztuk Pięknych, członkiem i prezesem towarzystwa artystyczno-malarskiego Pro Arte. Pełnił też funkcję prezesa Zespołu Polskich Artystów Plastyków. Uczestniczył w wystawach sztuki polskiej w 1924 w Moskwie, w 1936 na XX Biennale w Wenecji, w 1939 w Nowym Jorku.

Pierwsze lata powojenne spędził w Piotrkowie Trybunalskim, w 1948 powrócił do Warszawy. Malował krajobrazy miejskie Warszawy, rzadziej pejzaże, portrety i martwe natury. Malował najczęściej akwarelą, niekiedy także pastelami i farbami olejnymi.

Od 5 maja 1894 był mężem Józefy z Almakiewiczów. Ojciec grafika Tadeusza Cieślewskiego (syna).

Tadeusz Cieślewski (syn)

ur. 17 kwietnia 1895 w Warszawie, zm. w sierpniu 1944 tamże) – polski artysta grafik, rzeźbiarz i pisarz.

Życiorys

Syn Tadeusza, artysty malarza, i Józefy z Almakiewiczów. Ukończył warszawskie Gimnazjum Realne Emiliana Konopczyńskiego. Po jego ukończeniu studiował na Politechnice Lwowskiej (1913–1914) i na Wydziale Architektury Politechniki Warszawskiej (1916). Od 1915 do 1917 był dowódcą sekcji w Polskiej Organizacji Wojskowej. Od 1916 studiował w Szkole Sztuk Pięknych w Warszawie rzeźbę u Edwarda Wittiga, malarstwo u Tadeusza Pruszkowskiego, grafikę u Władysława Skoczylasa i grafikę użytkową u Ludwika Gardowskiego. Był prezesem Bratniej Pomocy.

W 1917 przerwał studia i zaciągnął się ochotniczo do Wojska Polskiego. Awansował do stopnia podporucznika. W 1922 został odznaczony Krzyżem Walecznych. W tym samym roku przeszedł do rezerwy i w latach 1923–1925 dokończył studia w SSP.

W 1925 był współzałożycielem, a następnie członkiem ugrupowania „Ryt”, od 1927 członkiem Związku Polskich Artystów Grafików, od 1934 Bloku Zawodowych Artystów Plastyków a rok później grupy „Czerń i Biel”, oraz od 1936 Towarzystwa Bibliofilów Polskich w Warszawie. Ponadto należał do związku słuchaczy architektury Politechniki Warszawskiej i Koła Miłośników Kultury Artystycznej. Zawodowo zajmował się organizowaniem wystaw artystycznych i wernisaży. Uprawiał grafikę warsztatową (ok. 200 drzeworytów, linoryty, techniki metalowe) i użytkową (ilustracja książkowa, ekslibris), oraz malarstwo i rysunek. Uczestniczył w międzynarodowych wystawach w Berlinie, Mediolanie, Londynie, Florencji, Paryżu, Brukseli oraz w USA w Los Angeles, Chicago i Nowym Jorku.

Napisał trzy nowele, był felietonistą. Pisał do czasopism „Ziemia”, „Wiadomości Literackie”, „Pion”, „Grafika”, „Walka”, „Jutro”, „Kwadryga”, „Jutro pracy”, „Krak”, „Sztuki Piękne”. Był również ilustratorem książek i czasopism. Zaprojektował tablicę pamiątkową ku czci Stefana Okrzei umieszczoną na murach Cytadeli Warszawskiej, grobowiec rodziny Paszkowskich na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kwatera 45) i pomnik poległych żołnierzy 9 pułku piechoty Legionów w Zamościu.

Podczas II wojny światowej pracował jako kelner, ale w konspiracji wykładał rysunek i grafikę. Zginął podczas powstania warszawskiego, podczas pożaru jego pracowni spłonęła znaczna liczba jego prac.


Podziel się
Oceń

Napisz komentarz

Komentarze

Reklama
Reklama